Op 31 december 2020, tijdens een jaarlijkse einde-jaar-ritueel, ontving ik een niet mis te verstaan en niet te negeren roep om op pad te gaan.Een roep om een reis te gaan ondernemen naar mijn roots en me nog dieper daarmee te verbinden: “kom naar huis, NU”. Als Spirit je echt roept, in mijn geval ‘Call of the Jungle’, dan voel je dat in elke cel. Mijn eerste reactie was een bijna weigering omdat ik voelde dat het intens ging worden. Zo begon mijn voorbereidingen in het voorjaar van 2021 en nog voor de zomer vorig jaar vertrok ik naar Colombia. Sindsdien ben ik op een intense innerlijke reis die me naar verschillende voorouderlijke krachtplaatsen heeft gebracht. Zowel innerlijke als fysieke krachtplekken. Zowel op mijn geboorteplek Aruba als in de bergen en oerbossen van Colombia. Je zou zeggen: wat een mooie, leuke en gave reis. Het eerlijke verhaal is weerbarstiger. Het was heel goed voor me, maar tegelijkertijd ook, meestal misschien wel, niet zo fijn en mooi. Het was en is een zeer ambivalent proces. Ik vertoefde niet alleen in een fysieke prachtige en magische nog ongerept oerbos, maar tegelijkertijd ook in mijn eigen innerlijk oerwoud. Kortom, zowel een ‘Ja’ als ook ‘Nee’. Zo van ‘JA ik wil’ en tegelijkertijd ‘NOPE, geen haar op mijn hoofd’. Waarom niet?
Omdat ik wist dat in dat innerlijk oerwoud, vele stormen en maalstromen leven. Omdat als ik mezelf echt in de diepere tot dan toe niet echt onderzochte of toegelaten spelonken van mijn zijn liet zakken, dan wist dat ik ging sterven aan mezelf, meermaals. Nou heb ik dat vaker gedaan in het leven (vrijwillig of niet), maar dit voelde als van een andere categorie. Dat was en is het nu nog. Ongemaskerd loop je niet fluitend door zulke velden. Welk verhaal wie dan ook aan zichzelf of in het algemeen daarover verteld, ongemaskerd daar doorheen is geen pretje. Voor mij ook niet. Als je echt alle maskers van bravoure en afweer afdoet en in de stilte gaat zijn met wat werkelijk is in jou, dan is het confronterend. Als je echt naar die diepe stilte afzakt in jouw kwetsbaarheid, dan is dat best intens. Je komt vele kanten van jezelf tegen die je zelf het daglicht niet gunt omdat het niet kan of past of mag of om welke reden dan ook. Althans, dat is het gevoel in dat moment. Je komt dan op plekken in jezelf waar geen licht schijnt of kan schijnen, zo lijkt het.
In die diepe spelonken heb ik het subtiel en tegelijkertijd zeer duidelijk verschil gemerkt tussen ‘donker’ en ‘duister’. Het lijkt in de letterlijke zin des woords geen verschil tussen die twee te bestaan: ‘donker’ en ‘duister’. Een soort synoniemen van elkaar. Wat daar wel in de buurt van kan komen is misschien het volgende: in die diepe(re) spelonken kwam ik een wezenlijk verschil tegen tussen ‘donker’ en ‘duister’. Het zijn misschien zelfs tegenpolen. Bron van creatie tegenover bron van destructie, tegelijkertijd aanwezig. In het donker zijn er geen afleidingen. Je bent daar met al je zijn, met al je focus, rust en creatief vermogen. Voelbaar, waarneembaar, maar met woorden moeilijk te duiden. In ieder geval door mij voor nu.
Om te zeggen dat ik mezelf helemaal en moederziel alleen in dat intense en heftige proces aan de overkant van de wereld heb begeleidt zou niet kloppen. Daarmee doe ik mijn Spirit Helpers, waaronder mijn Voorouderlijke Elders tekort. Daarmee ook niet in de laatste plaats de hulp van het spring levende oerwoud zelf. Ze hebben me erdoor heen geloodst. Door de dromen, de rituelen en de trancereizen die ik heb mogen ervaren. Door de tegenslagen en uitdagingen heen en de aardse leraren die in dat proces op mijn pad zijn gezet. De meesten had ik graag willen missen zou ik je willen vertellen, maar ook dat zou dan niet kloppen. Het was en is een intens cyclisch proces waarin je steeds dieper komt, maar ook met rechte rug en in volle kracht gaat staan met stevigere diepere wortels. Dit mogen we onthouden: de weg naar de diepte is een cyclisch proces.
Ik kreeg ook op verschillende momenten van derden te horen: “je zit in een transformatieproces” of “wat een transformatie…wat mooi…”. Ik dacht “daar heb je dat zo moderne hippe woord ‘transformatie’ weer”. Wat ik me in dat cyclisch proces ook in alle eerlijkheid ging afvragen was: “Wat is dat nou precies, een transformatie, daar in wat we ‘de diepte’ noemen?”.Uiteindelijk kreeg ik voor mezelf een wat duidelijker antwoord daarop. Voelde als een soort ‘aha moment’ toen het me door Spirit Helpers aangereikt werd. Kort daarna voelde ik me eigenlijk toch ook nog een beetje beledigd. Zo’n intens en heftig proces ondergaan voor iets dat eigenlijk best simpel aan te duiden is. Was het hele proces een kosmische grap? Ik heb veel geschreven, getekend en uitgewerkt. Lessen, inzichten, processen en rituelen neergepend. Niks digitaals maar gewoon pen en papier. In dat hele persoonlijke proces had ik na het vastleggen, telkens 3 vragen bij dat stukje dat ik geschreven of getekend had: Is dit voor mij alleen bedoeld of kan ik hier uiteindelijk iets mee voor anderen? Als het gedeeld mag worden, is het ook aan mij om dat te doen? Wil ik het ook?
Eenmaal terug in Nederland, begin oktober vorig jaar (2021) als ik het me goed voor de geest haal, heb ik een ‘low profile’ gekozen om de tijd te nemen om door te voelen, te integreren en uit te werken. ‘Het proces’ zoals dat mooi genoemd wordt is gewoon doorgegaan. Toen ik me uiteindelijk weer wat meer verbonden ging voelen met mijn leef- en werkomgeving in Nederland, riep Costa Rica. Afgelopen december erheen voor een paar weken. Deze reis was wat luchtiger en meer ontspannen, maar ook heel intens op gezette tijden (vooral in de Costa Ricaanse jungle). Een prachtige voedende energie. Eenmaal vanuit Costa Rica terug in Nederland afgelopen januari, merkte ik dat de omschakeling nog groter was dan ik wilde toegeven aan mezelf. Ik was nog niet helemaal geland van de Zuid-Amerikaanse velden. Er was meer tijd nodig om weer over te schakelen en verder uit te werken wat (er)uitgewerkt mocht worden. Ik heb mezelf die tijd ook gegund. Ik ben blijven uitschrijven.
Het voorlopige resultaat is dus wel een complete ommezwaai voor mijn gevoel. Met alles wat ik geleerd heb en nog zal leren. De dienstverlening die ik in het leven heb geroepen paste niet meer en ben daarom in de tussentijd al mee gestopt. De sjamanistische systemische dienstverlening mag over een andere boeg. Daarom klopt de inhoud van de site ook niet helemaal meer, maar dat komt goed. “Gun jezelf de tijd” zei ik tegen mezelf. Mijn werk aan de ‘tekentafel’ begon voor mij voldoende tastbare vruchten af te werpen om daar vanuit te gaan bewegen. MAAR…
Misschien raad je het al…TOEN…toen kwam het weer he…DE ROEPING…”JA ik wil” en tegelijkertijd “NEE, waarom net NU?`”…van dat soort. In de loop der jaren heb ik wel wat lessen geleerd over deze ambivalente dynamiek. Zeker vorig jaar daar in Colombiaanse oernatuur. Een van de belangrijkste lessen waar ik toen aan herinnerd werd is: als Spirit je roept dan luister en handel je, of het jou in het moment uitkomt of niet. Hierover kan ik ook heel wat vertellen, maar dat is ook voor later denk ik, omdat…De ‘coole’ reis die meestal niet zo ‘cool’ is geweest, is dus nog niet af. Die innerlijke diepzee duik gaat door. Halverwege mei jl. ben ik weer stilletjes vertrokken.
Ik zit nu op mijn geboorteplek Aruba voor de laatste emotionele en fysieke voorbereidingen. Morgen vertrek ik naar het hoge zuiden van Ecuador voor naar verwachting een zeer intense diepe innerlijke journey op Sacred Ground. Daarna vervolg ik mijn reis in Colombia en eindig ik weer op Aruba om in de warmte van familie bij te komen. Over een tijdje ben ik weer terug in Nederland. Ik zal dan weer wat tijd nodig hebben denk ik om goed te landen en dan weer verder aan de slag te gaan met wat ik geleerd heb. Wat nu al wel duidelijk is, is dat mijn dienstverlening in het Sjamanistisch (systemisch) veld voor mijn gevoel een flinke doorspoeling krijgt. Het oude past zeker niet meer. Ik mag in dit veld een andere plek innemen. De rode draad daarin zijn 2 boodschappen die ik heb mogen ontvangen, die ik als kompas gebruik en naar handel: ‘jouw hoofdtaak is als allereerst in dienst staan van het groter geheel’ en ‘draag over’.
Morgen begin ik letterlijk aan de volgende fase van mijn innerlijke diepzeeduik, niet wetend waar ik uit zal komen. Wat ik wel weet is dat ik dat mag gaan vertalen naar het ondersteunen van anderen op hun reis. Het cruciale daarin is de wereld van Spirit en de aardse wereld bij elkaar brengen in die ondersteuning. Precies op dat punt kan ik best wat hulp gebruiken. Het helpt mij enorm daarin om completer en specifieker naar toe te bewegen als ik zowel van de Spirit kant als van de menselijke kant wat input ontvang. Jouw hulp is daarin van harte welkom. In welke vorm?
Als jij je geroepen voelt, een dikke JA voelt, dan wil ik je vragen of je de tijd kan en wilt nemen om drie kernvragen te beantwoorden. Volg dan deze link: https://soulrelease.nl/theeagleasks/
Voor nu, dank je wel voor de tijd en misschien op jouw input. Beiden neem ik met dankbaarheid mee in mijn ceremoniële intenties onderweg.
Alle goeds op jouw reis,
Francis.
